မေထရ္ျမတ္တုိ႔ ႐ုပ္ပုံလႊာ (ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕၊ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္)

ရာသီမဲ့ ေ၀ဒနာ

on Friday, June 22, 2012

ရာသီမဲ့ ေ၀ဒနာ
=====

မိုး
တၿဖိဳးၿဖိဳးနဲ႔ ရြာခ်
ေအးျမတဲ့ အရိပ္အေရာင္ျပလုိ႔
မႈန္၀ါး၀ါး မုိးစက္ေတြေအာက္
ေယာင္ယမ္းလုိ႔ ေလ်ာက္လွမ္းမိခိုက္
ကံၾကမၼာရဲ ႔လွည့္စားမႈေနာက္
ထစ္ခ်ဳန္း ေပါက္ကြဲ
မုန္းတိုင္းေတြလဲ သဲခဲ့တယ္။

ေဆာင္း
ေႏွာင္းသမွ်ျပန္စစ္
ဘယ္ဟာမွအသစ္မျဖစ္ခဲ့
ေကာင္းမလုိ ဟန္ေရးျပ
ေအးျမျမ ႏွင္းစက္ေတြက
ရင္ကို ထြင္းေပါက္
တစ္စက္ခ်င္း က်ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့
ပူေလာင္မႈေတြ မီးေတာက္
ဘယ္လုိမွ ၿငိမ္းမေပ်ာက္ႏိုင္ခဲ့။

ေႏြ
ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
မြန္းဟိုက္ေၾကကြဲ
ဘ၀ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာ
အက်ဥ္းခ် ခ်ဳပ္ေႏွာင္
ႀကိဳးမိန္႔က် ရာဇ၀တ္ေကာင္အလား
လုပ္ေဆာင္မႈေတြက မျပတ္သား
ဖက္ထားသမွ် အသုံးမ၀င္
အသက္ငင္မတတ္ လြန္ဆြဲ
ဒါေပမဲ့ ပူၿမဲေပါ့...။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ မုိးက မစို
ေဆာင္းခိုေတာ့လဲ မေအး
ေႏြမွာ ဘယ္ေလေသြးေစေတာ့
သုံးရာသီ က်ိန္စာစက္၀ုိင္း
ခပ္ရိုင္းရုိင္းလည္ပတ္
ဆႏၵေတြနဲ႔ မဟပ္မိေတာ့
ႏွပ္သူက ႏွပ္ ငတ္သူက ငတ္…….။

(မိုးေဆာင္းေႏြ)


နိဂုံးမဲ့ ကဗ်ာ


နိဂုံးမဲ့ ကဗ်ာ
======

ဘ၀က ခါး
အခ်စ္က ရွားပါးေလေတာ့
အျဖစ္က အရစ္က်နဲ႔ ေပးဆပ္ေနရသလိုမ်ိဳး
အတိုးေတြလဲ တက္ အရိုးေတြလဲ အက္
အခိုးေတြလဲ ထြက္
မိုးေတြလဲ မရြာတခ်က္ ရြာတခ်က္နဲ႔
အသီးက မမွန္ မီးက မလာျပန္
ရြာျပန္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားလုိ႔မရ
ထမင္းစားလုိ႔ မ၀
ဟင္းကပဲ မေကာင္းလုိ႔လား
ဒင္းကပဲ မေကာင္းလို႔လား
ငါကေကာ ေကာင္းေသးရဲ႕လား
အေတြးေတြနဲ႔ အိပ္ပ်က္
အိပ္မက္ေတြက တကယ္မျဖစ္
တကယ္စစ္ေတာ့ အႏွစ္မေတြ႔
အသစ္ေတြ႔ေတာ့ အေဟာင္းေမ့
အေရာင္ကေျပာင္း အေဆာင္က ေဟာင္း
ေႏွာင္းသမွ် ျပန္ေတြး
ေနာင္တေတြ တေထြးႀကီးနဲ႔
ႏွလုံးသားမွာရႈပ္ပြ
ဒုကၡက လက္ယက္ေခၚတယ္...။
(မုိးေဆာင္းေႏြ)